Het is zaterdagmorgen, acht uur en ik ben onderweg naar Michael thuis. Vrijdag was voorbijgevlogen zonder veel bijzonderheden. De 'knappe kerels' die mijn raam kwamen vervangen, bleken uiteindelijk twee oudere mannen te zijn die niet erg veel afwisten van lichamelijke hygiëne. Michael vertrok prompt naar huis toen ze arriveerden en liet mij achter in de heren hun 'charmant' gezelschap. Iets wat ik hem vroeg of laat nog wel betaald zet.
Wanneer ik de oprit van zijn huis opdraai staat hij op me te wachten. Hij is gekleed in een losse, afgewassen jeans met daarboven een spannende, zwarte T-shirt. Normaal gezien, staat er altijd wel één of andere oneliner of slogan op, maar niet vandaag. Zijn armen zijn over zijn borst gekruist en over zijn armen hangt nog een grijze sweater. Niet dat hij die nodig zal hebben. Er is weer geen wolkje aan de hemel te bespeuren en de temperaturen beloven vandaag weer hoog op te lopen als we het weerbericht mogen geloven.
Wanneer hij de wagen instapt begint hij spontaan te grijnzen. In zijn ogen ligt de vraag "En was het nog gezellig gisteren?" en ik steek mijn middelvinger op en mijn tong uit als antwoord. Zijn blik focust zich op de wagen. Ik glunder. Ik heb voor de gelegenheid een donkergrijze bmw Z4 gehuurd. Ik ben dol op die wagen. Ik heb zelfs al sterk overwogen er mezelf ééntje te kopen. "Is dit niet een beetje overdreven?" vraagt Michael als hij de wagen instapt. "Niet echt," antwoord ik, terwijl ik de oprit terug afdraai, "Alex financiert die opgravingen als ik me niet vergis, en wij gaan geïntroduceerd worden als zijn 'partners', dus een beetje bling is wel op zijn plaats dacht ik."
Michael rolt met zijn ogen. "Als jij maar excuses kan verzinnen." "Misschien, maar langs de andere kant wil ik met deze wagen al rijden sinds hij op de markt is, en ik dacht niet dat er zich snel betere opportuniteiten zouden komen aanmelden, of wel?" Hij haalt zijn schouders op maar blijft stil. "Dus mijn idee om hem misschien te kopen is afgekeurd dan?" vraag ik hem beteuterd. "Meen je dat? Kan je dan niet iets kopen waar je meer dan twee mensen in krijgt? Misschien handig als we uitgaan." Ik kijk hem sarcastisch aan. "Ik zal de X5 jeep ook bestellen dan, nog verzoekjes?"
Hij haalt zijn neus op: "Snob!" Zijn gezicht wordt echter bedenkelijk als hij zich wat beter in de zwart lederen zetels nestelt. "Hoewel, als die zetels evengoed zitten, zal je mij niet horen klagen." Ik grinnik en rol met mijn ogen. "Hoe gaat het met de rest van de familie eigenlijk? Want het is weer even geleden dat ik ze nog gezien heb." "Alles in orde hoor. Dat doet mij eraan denken dat jij vanavond bij ons eet. Geen excuses zei ons ma. Je gaat een uitbrander krijgen dat je zo weinig van je laat horen denk ik."
Ik schaam me een beetje, hoewel ik weet dat het niet honderd procent gemeend is wat hij zegt. Michael's familie is na al die jaren mijn familie geworden en sinds ik mijn eigen stek heb geraak ik minder en minder tot bij hen. Michael ziet mijn gezicht. "Je moet je niet slecht voelen, Lander. Ze mist je gewoon, dat is alles. Ze begrijpt wel dat je andere zaken aan je hoofd hebt." "Ik weet het wel, maar toch, ik moet er op letten dat ik eens wat meer van me laat horen. We zullen ze vanavond eens in de watten leggen."
"Ja, dat gaat ze appreciëren. Papa is op zakenreis dus ze kan het gezelschap goed gebruiken." "Is je zus dan niet thuis?" Hij haalt zijn schouders op. "Gwynn is er ondertussen ook al achttien, dus die begint ook meer en meer te genieten van het uitgaansleven." Het gesprek valt even stil. We zitten ondertussen al een tijdje op de autostrade richting Brugge, volgens de routeplanner zijn we halverwege onze rit. We genieten een tijdje van het mooie weer en de goede muziek die zacht speelt. Ik hou van autorijden en in deze wagen is het al helemaal geweldig.
"Heb je Damon nog gezien gisteren?" vraag ik plots. Michael knikt. "Jep, hij vroeg wat ik ging doen vandaag." "En wat heb je hem gezegd?" "Ik heb amper moeten liegen. Hij moest op bezoek bij familie in Engeland dit weekend, dus ik heb hem verteld dat ik met jou iets ging bezichtigen vandaag." Ik knik: "Dat is een meevaller en hoe gedroeg hij zich gisteren nog?" Michael denkt even na. "Je zag dat hij het er moeilijk mee had, maar hij probeerde het goed weg te steken terwijl ik bij hem was. Ik denk dat hij er zich ook beter op zijn gemak bij voelt wanneer hij bij mij is."
"Dat is toch al positief dan." Hij haalt zijn schouders op: "We zien wel." "Komt Manon vanavond ook eigenlijk?" Michael schudt zijn hoofd. "Die had vandaag haar familiedagje en vanavond speelt ze nog een voorstelling met de toneelgroep." "Juist, dat was ik vergeten. Wanneer gaan we jou nog eens op een podium mogen bewonderen trouwens? Want dat is ook weer een tijdje geleden." "Ik weet het niet. De laatste twee rollen die ze me aanboden lagen mij niet zo echt. Ik ben een beetje aan het afwachten op iets dat me aanspreekt. In tussentijd heb ik nog altijd de lessen die ik geef en die ik krijg om mij in uit te leven."
Ik knik instemmend. Het is weer enige tijd later wanneer ik de auto tot stilstand breng. Michael, die naar buiten zit te kijken, draait zijn gezicht naar mij en trekt een wenkbrauw op. "Waarom stoppen we?" Ik zucht, ik heb altijd al een hekel gehad aan domme vragen. "Omdat we er zijn natuurlijk, dromer." Ik tik tegen het schermpje van de GPS zodat hij kan zien dat ik gelijk heb.
"Lander, we zijn op zoek naar een archeologische site en jij rijdt ons naar een Crown Plaza Hotel." Ik laat de woorden even tot mij doordringen en stap uit de wagen."Hmm... Daar heb je misschien een punt." "Ben je zeker dat we juist zitten?" Ik haal mijn schouders op. "Dit is toch het adres dat Alex mij heeft gegeven en ik ben er vrij zeker van dat ik dat correct heb genoteerd."
Het hotel toornt boven ons uit, het lijkt onwaarschijnlijk dat er in deze omgeving een site te vinden is. Mijn hand zoekt naar mijn gsm. "Ik zal wel even bellen, Michael." Ik zoek het nummer, maar nog voor ik kan bellen zie ik een bekend gezicht verschijnen aan de ingang van het hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten